In 2018 werd een al langer gesignaleerd probleem (tekort aan zorgpersoneel) door het Ministerie van VWS gehoord én vertaald naar “actie”. Het ACTIEprogramma “Werken in de Zorg” werd met veel bravoure en daadkracht gepresenteerd. De kosten van dit programma kan ik niet precies vinden, maar zal ongetwijfeld in de miljoenen euro’s lopen. Even je geheugen opfrissen.
Doel programma : “Nu en in de toekomst goede zorg en welzijn blijven bieden. Hiervoor is het essentieel dat we voldoende medewerkers hebben, die goed zijn toegerust voor en tevreden zijn met het belangrijke werk dat zij doen. Onze ambitie is daarom een tekort van nul of daar dichtbij”.
Langs drie actielijnen gaat het ministerie het probleem aanpakken en monitoren met maar liefst 19 indicatoren.
Het programma in steekwoorden:
- Meer kiezen voor zorg (Een beter imago, digitale begeleiding, publiekscampagne, meer instroom MBO en HBO, meer herintreders en zij-instromers, beter kiezen door betere keuze-informatie, blijven kiezen voor de zorg)
- Meer en gevarieerde stages (Altijd een stageplek, gevarieerde stages, alternatieve stagevormen, stimuleren dat meer studenten/leerlingen hun opleiding afmaken, meer uitdagende vormen van onderwijs, permanent leren)
- Anders werken in de zorg (Job-carving en taakherschikking, meer willen werken=meer kunnen werken, doen waarvoor je bent opgeleid, beter benutten van de talenten van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, professionele autonomie, minder administratieve lasten, de juiste zorg op de juiste plek, gezonder werken, slimmer werken via innovatie en technologie)
Het is 2020 en ik heb geen 19 indicatoren nodig om de concluderen dat we verder dan ooit weg zijn van het oplossen van het personeelstekort in de zorg.
De hele ophef rondom BIG-2, werkgevers die ondanks dat de wet van tafel is nog steeds doorgaan met het invoeren van deze wet, het schaamteloos misbruiken van het zorghart van de verpleegkundigen en verzorgenden tijdens de COVID-crisis, de arrogantie van het verwerpen van betere arbeidsvoorwaarden, het saboteren van ongecontracteerde zorg en het steeds verder inperken van professionele kennis en ervaring hebben het niet beter gemaakt.
Beste beleidsmakers en -bepalers, speciaal voor jullie deze oproep. Stop met hetzelfde te doen en dus hetzelfde te krijgen. Kijk eens anders én doe ook anders.
Zorg voor betere arbeidsvoorwaarden, maar ook en vooral dat de verpleegkundigen en verzorgenden weer de mogelijkheid krijgen om vanuit hun hart de zorg te verlenen die noodzakelijk is. Hoor ze niet alleen, maar luister ook!
Zorg kunnen verlenen vanuit het hart is namelijk heel besmettelijk, werkt aanstekelijk, laat werkplezier exponentieel groeien, zorgt voor een beter imago van binnenuit en de kosten zijn nihil. Dan kan het zomaar zo zijn dat er dan heel veel nieuwe verpleegkundigen en verzorgenden kiezen voor het prachtige vak én daar ook in blijven werken.
