Een zin recht uit mijn hart: “Te beginnen met een menselijke en positieve benadering van mens tot mens”.
Bijgaand artikel van Dave Ensberg-Kleijkers en Fedde Boersma geeft precies aan waar de schoen wringt. Al vaker schreef ik over de “niet-samen-werken” jeugdzorg, de gemeenten “rupsjes-nooitgenoeg” en over de druppels uit de lekkende zorgsysteem-kraan (bureaucratie, consultancy, kennis/expertisecentra, onderzoekers, recruiters, beleidsmakers, bestuurders) die uiteindelijk nog bij de echte zorg terecht komen. Het systeemgericht denken in plaats van mensgericht.
Het kind is namelijk niet verdeeld in verschillende hokjes zoals de zorg momenteel wel is ingericht. Door het kind als geheel te zien, weet je dat deze zich als basis op sportvelden, scholen, bibliotheken, speelveldjes en gezinnen bewegen. Hier leren de kinderen omgaan met elkaar, regels accepteren, ruzie maken en het weer goed maken en lezen. Dit laatste is bijvoorbeeld van wezenlijk belang in deze samenleving in de strijd tegen armoede, schulden en eenzaamheid. Voorafgaand aan en met de Jeugdwet 2015 is de preventie met het badwater weggegooid, is samenwerken problematischer dan ooit en is het kind de dupe.
Laten we snel overgaan naar mensgerichte (jeugd)zorg en graag zonder alle lekken in het huidige zorgsysteem!
