Kunnen we leren van het verleden?
* Waarom betaal jij als burger elk jaar meer zorgpremie?
* Waarom betaal jij als patiënt elk jaar eigen risico, steeds meer eigen bijdrage aan zorg en krijgt steeds minder zorg?
* Waarom moet jij als mantelzorger steeds meer doen en dreig je onderuit te gaan?
* Waarom ontvang jij als zorgverlener een steeds beperktere vergoeding/tarief en mag je steeds minder (omzetplafonds) en moet je juist meer zorg leveren (om rond te kunnen komen)?
November 2020
Het lijkt alweer eeuwen geleden dat ik informatie over oude actiegroepen in de zorg ben gaan opzoeken en analyseren. Binnen deze actiegroepen zit nl. niet alleen een grote hoeveelheid aan werk, inzichten, kennis en expertise, maar ook vertegenwoordigen ze samen een grote achterban met gelijkgestemden.
Uit mijn analyse van de groepen kwamen de volgende (mogelijke) oorzaken naar voren:
* Een actiegroep/initiatief/brandbrief is per definitie tijdelijk
* Monodisciplinair initiatief, de omvang bleef hierdoor beperkt (geen macht van het grote getal)
* Niet voldoende organisatie en slagkracht (actief leiderschap)
* Niet voldoende financiële middelen
* Ontbrekende steun van burgers/patiënten, de omvang bleef hierdoor beperkt (geen macht van het grote getal)
* Het initiatief werd door de overheid (ministerie) omarmt, geknuffeld en overgenomen
* Het initiatief werd door één of meerdere kleinere partijen omarmt en overgenomen
* Timing van de actie (de politieke waan van de dag)
* Het niet herkennen/erkennen van het genoemde probleem door regering/parlement
* Vasthouden tot veranderingen voldoende in wetgeving zijn geborgd, de controle op het vasthouden van de verandering
Vaak werden de actiegroepen daarna slapend, stierven een stille dood of verdwenen van de radar, zonde van alle werk, kennis en tijd.
2023
Ook afgelopen jaren zijn er meerdere initiatieven (geweest) om aandacht te vragen voor de toenemende problemen in de zorg. Een tegenmacht te organiseren t.o.v. de steeds verder denderende trein van privatisering van zorg, met bijbehorende toename van AAN-de-zorg-werkers. (Opmerking: we kunnen niet helemaal zonder hen, het gaat om herstel van een passend evenwicht)
Het is, naar mijn mening, een illusie te denken dat er iets zal veranderen als we (zorgprofessional, patiënt, mantelzorger en burger) niet voor onze eigen belangen op gaan komen. Alleen samen staan we sterk. De eerder genoemde summiere analyse kan daarbij helpend zijn.
Het is tijd om na te gaan denken over en het verder organiseren van een soort zwerm[1] om dat zorgbreed te organiseren.
Het is tijd om onze eigen plek weer terug te claimen, pas dan zullen de kwaliteit van zorg en de toegankelijkheid weer verbeteren en de kosten betaalbaar worden.
[1] Het begrip zwerm wordt in verschillende boeken uitgelegd, o.a. in het boek ‘Hoe richt je een zwerm’.
