Denk groot maar start klein,
elke stap is er één!
Het mooie is dat je er vandaag al mee kunt beginnen.
In het zorgsysteem mag werken aan de zorg weer dienend worden aan werken in de zorg en niet andersom
Als ‘onafhankelijk deskundige zorg(systeem) vanuit theorie en praktijk’ beschrijf ik hoe ik zelf door kennis (theorie) en ervaring (praktijk) mijn kijk op de organisatie en betaalbaarheid van de zorg heb ontwikkeld: sturen op vertrouwen in plaats van wantrouwen.
Al mijn hele leven werk ik in de zorg en ken de zorg van binnen en van buiten. Na mijn VWO in Friesland ben ik in Groningen vanuit mijn hart gestart met werken in de zorg. Ik werkte als leerling-verpleegkundige in het UMCG en na mijn opleiding als verpleegkundige op de Eerste Hulp. Na mijn verhuizing naar het westen van het land vond ik mijn werkplek op de Eerste Hulp in de VU (Amsterdam) en werkte ik daarnaast nog op de ambulance. Een ernstige latex-allergie zorgde ervoor dat ik ‘het vak’ uit moest en ik overgestapt ben naar de Bedrijfsgezondheidszorg, Eerst bij de GGD en later bij Fokker. Ook werkte ik o.a. als projectmedewerker bij het RIVM en avondhoofd in de ouderenzorg.
Het is 1996 als ik na een zomercursus wiskunde start met de universitaire deeltijd-opleiding Beleid en Beheer van de Gezondheidszorg in Maastricht. Gedurende deze studie leerde ik o.a. veel over de bestuurskundige, economische en juridische invalshoeken om naar de zorg te kijken. Mijn stage en afstudeeronderzoek verrichtte ik bij een zorgverzekeraar en ik studeerde af in 1999. Vanaf dat moment werkte ik aan de zorg.
Ook aan de kant van aan de zorg heb ik op en in verschillende plaatsen en posities gewerkt met samenwerking, verbinding en innovatie als rode draad . Na mijn start bij de zorgverzekeraar (hulpmiddelen) werkte ik bij het zorgkantoor (ouderenzorg). Het toenmalige Focuspunt Zorgvernieuwing bij het huidige Zorginstituut werd mijn volgende stop, waar ik de werkte aan de verbinding en samenwerking tussen welzijn, bedrijfsgezondheidszorg en zorg. Werken bij een brancheorganisatie en twee gemeenten (Jeugd/WMO) brachten me uiteindelijk terug in Groningen. Ik mocht meewerken aan de totstandkoming van het geboortecohort van Lifelines/UMCG.
In 2019 verhuisde ik terug naar Friesland en (met mijn opgedane kennis en ervaring) begon ik me steeds vaker af te vragen of het verhaal van onbetaalbare zorg, wat ik mijn hele werkzame leven al hoor, wel klopt. Zit er ook niet een andere kant aan het verhaal van onbetaalbare zorg? Naar die andere kant van het verhaal en ik op zoek gegaan. Ik wilde helderheid hebben over waar het totale zorgbudget van circa € 115 miljard per jaar naar toe gaat. Wat komt er ten goede aan patiënten? Hoeveel gaat er naar professionals die in de zorg werken en hoeveel naar organisaties en mensen die aan de zorg werken?
Al snel ontdekte ik dat de zorg terecht gekomen is in een inefficiënt, geldverslindend systeem, waar in de praktijk niet meer de patiënten en zorgprofessionals centraal staan, maar het systeem.
Vanuit mijn passie voor de zorgprofessionals schreef ik daarom het boek ‘Heilige zorghuisjes’ en schrijf/spreek regelmatig over de andere kant van het verhaal van onbetaalbare zorg. Maak zichtbaar en deel mijn informatie over de kosten van het systeem.
In het belang van de burger (premie- en belastinggelden, de patiënt (eigen bijdrage/risico en minder zorg, minder kwaliteit) is het nu tijd dat de zorgprofessionals de regie in de zorg weer terugnemen en zelf vanuit inhoud de zorg weer gaan opbouwen. Verantwoorden: ja, maar het controlerende zorgsysteem blijven voeden met zoveel data: nee. In het zorgsysteem mag werken aan de zorg weer dienend worden aan werken in de zorg en niet andersom